‘Het ging zo slecht met me dat ik met een omweg naar werk ging rijden’

Afgelopen week plaatste bergingsbedrijf Vreugdenhil Berging uit Rijswijk een persoonlijke brief van algemeen directeur Chris Müller (45) op de bedrijfssite en LinkedIn. Hierin vertelt Müller openlijk over de reden waarom hij een tijdlang afwezig was: een burn-out.

Het verhaal begint als Müller juni vorig jaar thuis komt te zitten. ,,Het ging al langer niet goed met me, maar dat zag ik zelf niet. Mijn collega’s, vrouw en vrienden hadden het wel door. Uiteindelijk ging het zo slecht met me, dat ik met een omweg naar mijn werk begon te rijden.” Dan besluit ook nog eens een bedrijfsleider weg te gaan, waardoor ook zijn taken op Müllers bordje terechtkomen. Dan maar niet op vakantie, denkt Müller direct.

Maar dat accepteert zijn vrouw niet. ,,Ze heeft zich altijd weggecijferd zodat ik mijn werk kon doen, maar dit pikte ze niet en besloot wel te gaan met onze zoon.” Daar schrikt Müller zo van dat hij teruggaat naar de zaak en de situatie uitlegt. ,,Ze zeiden meteen: ga nou maar. Dat was een enorme opluchting.’’ 

Maar na de vakantie voelde hij zich niet veel beter. ,,Ik kreeg bijna een paniekaanval toen ik weer naar kantoor moest.” Müller besluit hulp te zoeken. ,,In therapie ontdekte ik hoe het zo ver had kunnen komen. Keihard werken zit erin gebakken, dat heb ik van mijn vader meegekregen. Hij kwam met zijn moeder net na de oorlog vanuit Indonesië naar Nederland. Samen met mijn moeder probeerde hij hier een bestaan op te bouwen. Hij was alleen maar aan het werk, had weinig oog voor mij. Met mijn zes jaar oudere zus had hij wel een goede band.” Müller blijft zijn leven lang opzoek naar bevestiging van anderen. Door zelf net zo hard te werken, hoopt hij gezien te worden.

Opgeven is nooit een optie. Ook niet als Müller eenmaal algemeen directeur wordt bij Vreugdenhil. ,,Ik voelde me enorm verantwoordelijk voor het bedrijf, trok me alles persoonlijk aan. We hebben iets prachtigs neer weten te zetten, maar ik ben wel 15 jaar lang alleen maar aan het werk geweest. Ik zag mijn vrienden niet, ging nooit naar feestjes, terwijl ik daar wel van houd.”

Maar dan gaat dat harde werken ineens niet meer en komt Müller in juni 2021 thuis te zitten. Hij besluit niet precies uit te leggen wat er scheelt. Medewerkers en zakelijke contacten beginnen zich na een tijdje af te vragen waar Müller blijft. Dan besluit hij een brief te schrijven waarin hij iedereen uitlegt wat er zich de maanden daarvoor heeft afgespeeld. ,,Ik wilde iedereen er graag over informeren, maar ook vertellen dat ik spijt had van hoe ik bepaalde dingen altijd heb aangepakt. Ik ben namelijk niet altijd een goede directeur geweest.”

Niet veel directeuren doen het hem na, weet Müller: ,,Ze zijn bang om gezichtsverlies te leiden. Als directeur heb je het idee dat je altijd de sterkste moet zijn, dan mag je niet zwak overkomen. Dat is cultuur geworden. Alles is altijd succes, nooit hoor je dat iemand een opdracht is verloren. Het moet altijd kloppen. Dan ga je je wel afvragen: Hoe eerlijk zijn mensen eigenlijk?”

Hoewel Müller in eerste instantie best bang was voor negatieve reacties op zijn brief, zit er gelukkig geen enkel vervelend bericht tussen. ,,Ik heb alleen maar positieve reacties gekregen. Ook van andere directeuren die zich in mijn verhaal herkennen en vragen hoe ik het heb aangepakt.” Van medewerkers krijgt Müller sinds het delen veel meer ondersteuning. ,,Om hulp vragen zit niet in mijn karakter, maar ik ben blij dat ze helpen want het geeft mij wel de ruimte die ik nu nodig heb.”

Met zijn brief hoopt Müller anderen te inspireren net als hij open te zijn. Want het taboe is hardnekkig in de ondernemerswereld. ,,Als je als ondernemer niet 50 tot 60 uur werkt, doe je niet mee. Maar waarom zou je je dag helemaal volstouwen? Ik merk daarin verschil in generatie. Mijn partner binnen het bedrijf is een stukje ouder en hij is altijd als eerste aanwezig en gaat als laatste weg. Hij vroeg meteen aan me wanneer ik weer fulltime aanwezig ben. Voorheen had ik me daar wat van aan getrokken, nu durf ik te zeggen dat dat niet meer gaat gebeuren.”

Inmiddels is Müller weer aan het werk, alleen nog niet volledig hersteld. ,,k kijk nu rustig welke taken ik wil oppakken, werk veel vanuit huis en op rustige locaties als ik dat nodig heb. Want anders ik zie alles en iedereen weet me dan ook te vinden. Ik wil niet terug naar hoe het was. Ik wil ook nog een vader kunnen zijn voor mijn kind en een man voor mijn vrouw.”

Bekijk hier al onze video’s over werk en carrière: