Ondanks alle leraren die niet in haar geloofden, haalde Angila haar hbo: ‘Maakt me nog boos’

Naar eigen zeggen vindt Angila het behoorlijk traumatisch dat ze zo vaak te horen heeft gekregen dat iets haar niet ging lukken. ,,Er werd zo vaak op de rem getrapt. Als leraren letterlijk tegen je zeggen: ‘Jij kan dat niet’, dan komt dat keihard binnen. Ik ging het zelf bijna geloven – en dat maakt me nu nog boos. Want van fouten kun je juist leren. Ja, emotioneel heeft het enorm veel schade aangericht.”

Ondanks haar schooladvies komt Angila een niveau hoger op het vmbo-t terecht, waarna ze alsnog de havo haalt en uiteindelijk hbo verpleegkunde gaat doen. Daar gaat het even niet zo lekker. ,,Ik had inmiddels enorm last van faalangst. Ik mocht van mezelf geen fouten meer maken.” En dat breekt haar in het derde jaar volledig op. ,,Ik was niet meer altijd lief voor mezelf. Mentaal zat ik er helemaal doorheen.”

De student besluit een tussenjaar te nemen. ,,Ik voelde dat ik aan mijn mentale gezondheid moest werken.” In eerste instantie doet ze dat op eigen houtje, maar al snel klopt ze aan bij een psycholoog. Een grote stap voor veel jongeren, weet de twintiger. ,,Als je zo jong bent, kan dat een drempel zijn. Maar het is allang geen taboe meer om die stap te zetten. Dus ik zeg altijd tegen leeftijdsgenoten: doe het gewoon. Je krijgt handvatten aangereikt en net even dat extra duwtje dat je nodig hebt.”

Door de psycholoog en de steun uit haar omgeving komt ze er weer helemaal bovenop. Ook een aantal docenten en stagebegeleiders die haar wél energie en motivatie geven, slepen haar er doorheen. ,,Ik kan me één moment nog zo goed herinneren, vlak voordat ik een tussenjaar nam. Ik liep stage in het Maxima Medisch Centrum in Veldhoven en mocht voor het eerst een infuus prikken. Dat vond ik heel spannend; ik geloofde op dat moment amper in mezelf. Voordat ik prikte, wisselde ik nog een blik met mijn stagebegeleider. Ze lachte, stak twee duimen omhoog en zei: ‘Jij kan dit.’”

Dat is volgens Angila precies de manier waarop docenten studenten zouden moeten motiveren. ,,Positiviteit geeft kracht. Als zij in jou geloven, ga jij ook in jezelf geloven.” In dat opzicht vindt de afgestudeerde verpleegkundige dat docenten nog wel iets meer out of the box mogen denken. ,,Natuurlijk krijgen zij ook kaders waarbinnen ze moeten handelen, maar ze zouden meer naar het hele plaatje moeten kijken. Ik was nooit goed in leren uit boeken, maar enkele docenten zagen wat ik allemaal wél kon.”

Aan de duizenden likes op haar LinkedIn-post te zien, is het verhaal van Angila herkenbaar voor velen. ,,De reacties zijn aan de ene kant fijn – ik krijg veel steun en liefde – maar aan de andere kant bewijst het dat veel scholieren en studenten hiermee struggelen”, stelt de verpleegkundige. Voor die jongeren heeft ze een duidelijke boodschap: ,,Blijf te allen tijde in jezelf geloven. Dat doe je door lief te zijn voor jezelf. Laat niemand je wijsmaken dat je iets niet kan. Doen zij toch die poging: ene oor in, andere oor uit.”

Angila hoopt tevens dat haar hbo-diploma een eyeopener is voor docenten. Inmiddels gaat het met de twintiger hartstikke goed. Naast haar baan als verpleegkundige heeft ze ook een eigen bedrijf opgezet, waarmee ze verpleegkundigen ondersteunt. ,,Ja, ik zit echt helemaal op m’n plek. Dat hoeft geen docent voor mij te bevestigen.”

Dit artikel kwam tot stand in samenwerking met The Best Social Media.

Bekijk hier al onze video’s over werk en carrière: