Zij werken met liefde vijftig uur of meer in de week: ‘Vakantie? Daar word ik onrustig van’
Nederlanders gaan steeds meer werken in deeltijd. Een of twee dagen minder werken dan de traditionele vijf geeft immers ruimte voor gezin en vrije tijd. Bestaan echte workaholics nog wel? Deze drie ondernemers en werknemers vertellen waarom zij juist veel uren maken, met plezier.
In Nederland wordt parttime werken steeds populairder. Had in 2013 nog 43 procent van de werkenden een deeltijd baan, vijftien jaar later is dat bijna de helft (49 procent), blijkt uit cijfers van het CBS. 14 procent van de vrouwen met een fulltime baan wil minder uren maken, bij mannen is dat 8 procent (CBS). Maar de trend van minder werken geldt niet voor iedereen. TNO berekende in 2017 dat we gezamenlijk 11,7 miljoen onbetaalde overuren per week maken.
‘Mijn partner zegt af en toe: Trea, nu even kalm aan.’
Trea ten Kate (50), zelfstandig tekstschrijver en communicatiespecialist, werkt gemiddeld 55 uur per week.
Ten Kate heeft ook wel eens weken waarbij ze 65 uur draait. ,,Soms schrik ik als ik mijn urenstaat zie. Want het vóélt niet als zoveel uren werk. Ik krijg er energie van.’’ Ook de afwisseling werkt goed voor haar. Want vorig jaar heeft ze nog twee bedrijven opgericht. Met Platform 9 geeft ze workshops aan andere ondernemers en ze bedacht de ‘bubbelmethode’ om geconcentreerd te kunnen werken bij veel omgevingsgeluid. ,,Communicatie is mijn core business, maar dat kan ik straks niet overdragen.’’
Via de andere twee bedrijven wil ze haar ervaring en kennis wel doorgeven. ,,Over tien jaar wil ik toch minder uren maken en moet er op een andere manier geld in het laatje komen. Daar ben ik nu iets voor aan het opzetten.’’
Geruststellende gedachte
De belangrijkste reden dat Ten Kate zoveel werkt, is financiële onafhankelijkheid. ,,Ik kan mijn huis betalen en in mijn onderhoud voorzien. Dat vind ik een geruststellende gedachte.’’ Maar om die lange werkweken vol te houden, is steun van het thuisfront essentieel. ,,Mijn partner staat achter me. Af en toe zegt hij; ‘Trea, nu even kalm aan. Kom nu eerst een hapje eten.’ Het scheelt dat mijn kinderen inmiddels volwassen zijn.’’
Nog een voorwaarde voor succes: goed los kunnen laten. ,,Wij hebben om de week een schoonmaker en tussendoor doe ik niet zoveel. Als je alles thuis, op het werk en met sociale contacten perfect wilt hebben, kan dat je opbreken.’’
‘Ik ben zeker niet die vader die alleen op zondag het vlees snijdt’
Emile Muijsson (44) is Manager Benelux bij Stocard en werkt regelmatig meer dan 60 uur per week.
Muijsson (44) onderhoudt voor het bedrijf contacten met retailers om hun klantenkaartenapp te verkopen. Omdat Stocard steeds harder groeit, zijn er ook steeds meer retailers die meer aandacht vragen. Door de groei van het bedrijf kreeg Muijsson daarnaast PR-taken. Daarbovenop is hij bezig om een lokaal kantoor op te zetten en nieuwe medewerkers te selecteren en aan te nemen. ,,Normaal gesproken werkte ik zo’n 50 uur per week.’’ De laatste maanden is dat regelmatig meer dan 60 uur. ,,Dat geeft niets, het is voor the bigger cause’’, zegt de manager.
Want als de app groeit, groeit ook zijn salaris. ,,Ik krijg mijn overuren niet uitbetaald, maar als de omzet groeit, krijg ik wel een commissie.’’ Daarnaast zijn de lange werkweken goed voor zijn carrière. ,,Ik ontwikkel mezelf, krijg steeds meer een leidinggevende rol.’’
Werk-privébalans
De manager kan zich best voorstellen dat andere werknemers juist minder willen werken. ,,Uiteindelijk is het een keuze die mensen vooral maken voor de werk-privébalans.’’ De consequentie is wel dat wie minder werkt, ook minder verdient. ,,Ik kan mij bepaalde dingen veroorloven waar iemand die 28 uur per week werkt de middelen niet voor heeft.’’
Zijn eigen werk-privébalans heeft nauwelijks te leiden onder zijn lange werkdagen, stelt Muijsson. ,,Als het nodig is, kan ik best mijn kind om 15.15 uur uit school halen.’’ Zo slaat hij zelden een voetbalwedstrijd van zijn zoon over en gaat hij met zijn dochter naar theaterles. ,,Ik ben zeker niet die vader die alleen op zondag het vlees snijdt.’’
‘Als je zo leeft als ik, krijg je vanzelf energie om dit allemaal te doen’
Isabelle Feteris (25) is coach en werkt 48 tot 54 uur per week.
Stilzitten is aan coach Feteris (25) niet besteed. Naast haar studie psychologie werkte ze bijvoorbeeld 24 uur per week in de horeca en deed ze aan topsport: powerliften. ,,Of ik weinig slaap? Haha, nee hoor. Acht of negen uur per nacht. Ik deel mijn tijd gewoon heel functioneel in.’’ Inmiddels werkt ze standaard zes dagen in de week 8 of 9 uur per dag aan haar eigen coachingbedrijf. Daarnaast heeft ze een eigen podcast waarbij ze mensen met een topsportmentaliteit interviewt.
Feteris heeft zich tot doel gesteld om voor haar 30ste miljonair te worden. ,,Maar geld is vooral een middel, geen doel. Geld heb ik nodig om zoveel mogelijk mensen te bereiken en te inspireren om het beste uit zichzelf te halen.’’
Tijdverspilling
En het sporten? Dat doet ze nog steeds vier tot vijf keer per week. ,,Ook speel ik graag piano en begin ik binnenkort met zangles.’’ In 2019 ging de coach niet op vakantie. Vorige maand nam ze een week vrij, maar dat was geen succes. ,,Daar werd ik onrustig van, zat minder lekker in mijn vel. Ik miste het gewoon om lekker aan het werk te zijn.’’
Urenlang netflixen, scrollen op sociale media of op de bank hangen, vindt Feteris tijdverspilling. ,,Mensen die thuiskomen van hun werk en zich voornemen om te sporten maar juist op de bank ploffen, zou ik wakker willen schudden. Dat gedrag vind ik alleen maar superfrustrerend.’’ Zo’n druk programma als dat van haar is voor bijna iedereen haalbaar, denkt Feteris. ,,Ik eet gezond, slaap goed, drink weinig en rook niet. Als je zo leeft, krijg je vanzelf energie om dit allemaal te doen.’’
Ben je een beetje te perfectionistisch? Dit doe je eraan:
Lees de beste artikelen op het gebied van werk en carrière via onze wekelijkse nieuwsbrief!
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM33
Werk als familieagent: vier uur lang zat René naast de vader bij het graf van zijn verdronken zoontje
Utrecht -
PREMIUM
Hoeveel zoet eet jij? Een week geen toegevoegde suiker kan wel 99 suikerklontjes schelen
In koekjes, chocolade en frisdrank, maar ook in pastasaus: toegevoegde suiker zit in meer producten dan je zou verwachten. Zo eten we onbewust (veel) meer suiker dan we zelf inschatten. Met de Nationale Suiker Challenge (5 t/m 11 juni) daagt het Diabetes Fonds alle Nederlanders uit om een week lang geen toegevoegde suikers te eten. Hoe pak je dat aan, en hoe houd je dat als echte zoetekauw vol? -
PREMIUM14
'Hoewel ik duizend keer mijn excuses heb gemaakt voor mijn slippertje, blijft mijn vrouw boos’
Vreemdgaan gebeurt overal. Maar sommigen komen sneller in de verleiding dan anderen. Als artiest heb je het vaker voor het uitkiezen. Maar ook en vooral juist dan geldt: bezint eer ge begint, zegt Debby Gerritsen deze week tegen Teun. -
PREMIUMhuisarts vertelt
Niet zelden ga ik op zoek naar gevonden voorwerpen in de vagina
Een patiënt komt in paniek de spreekkamer van huisarts Rutger Verhoeff binnen. Het condoom is kwijt en zou nog in haar vagina moeten zitten. Hij schrijft erover in de rubriek Huisarts Vertelt. -
column30
Gedoe om paar euro: ‘Het gevoel beetje opgelicht te zijn kan je onhandig lang in de greep houden’
Psycholoog Thijs Launspach is psycholoog en stressexpert en auteur van het boek Fokking druk. Hij verwondert zich over het moderne werken en geeft elke week tips voor meer geluk en minder stress op je werk. Vandaag: mentaal boekhouden
-
column
Makkelijker nieuwe dingen aanleren? Train je ‘lefspier’
-
-
-
Een bedrijf starten na je 80ste of als je 14 bent? Deze ondernemers bewijzen dat het kan
Iedereen kan ondernemer worden, of je nu gepensioneerd bent of nog op de middelbare school zit. Heel jong of wat ouder zijn, heeft zowel voor- als nadelen. Ondernemers Han (82 jaar) en Michelle (14 jaar) vertellen over hun ervaringen. -
zij-instromers
‘Ik betrapte zoveel winkeldieven dat de wijkagent me vroeg of ik niet bij de politie wilde’
Niet alleen de zorg en het onderwijs verwelkomen zij-instromers met open armen. Ook de politie staat te springen om nieuwe mensen, zowel op straat als in ‘gewone’ functies op kantoor. Met nieuwe wervingscampagnes hoopt de organisatie talent over de streep te trekken.