De zwakke plek in de ozonlaag is nog steeds 19,6 miljoen vierkante kilometer. In 2016 was het gat nog 23,5 miljoen vierkante kilometer groot. In 2006 was het gat op zijn grootst, sindsdien neemt de omvang langzaam af. Het ozongat bereikt jaarlijks tussen september en oktober zijn maximum, omdat de winter op Antarctica dan verloopt. Hierna krimpt het gat geleidelijk weer. 

Het gat in de ozonlaag ontstaat door schadelijke cfk-stoffen, die vroeger in koelkasten en in spuitbussen werden gebruikt. Volgens de NASA en het Amerikaanse onderzoekslaboratorium NOAA hebben stormachtige weersomstandigheden in het poolgebied de verkleining veroorzaakt. De lucht boven Antarctica zou warmer zijn geworden dan normaal, waardoor de cfk's chloor en broom niet de kans kregen om ozon af te breken. Volgens de wetenschappers is er dus geen sprake van een snelle genezing. 

De ozonlaag is een laag in de atmosfeer die zich rond de aarde bevindt. Deze laag beschermt de aarde tegen schadelijke ultraviolette straling van de zon, die bijvoorbeeld huidkanker kan veroorzaken. Als de krimp van het ozongat de komende jaren in hetzelfde tempo doorgaat, verwachten de wetenschappers dat het gat in 2070 zo groot zal zijn als in 1980. Toen werd de aantasting van de ozonlaag voor het eerst gemeten.