Zeven jaar lang zal de Parker Solar Probe ovale banen rond de zon draaien. Op het dichtste punt is de sonde maar 6 miljoen kilometer verwijderd van de zon. Dichtbij genoeg om een duik in de zogeheten corona van de zon te nemen, maar ver weg genoeg om niet te verbranden. Ter vergelijking: Mercurius, de eerste planeet in ons zonnestelsel, staat bijna tien keer zo ver.

Geen enkel vaartuig is ooit zo dichtbij de zon geweest. De Parker is gebouwd om temperaturen van 1400 graden Celsius te weerstaan. De straling op de bestemming is ongeveer vijfhonderd keer zo fel als bij de aarde. Een speciaal schild moet de sonde daartegen beschermen. Zonder dat schild zou de satelliet maar een paar seconden overleven.

De zon is een groot mysterie. Zo is het in de atmosfeer een miljoen graden, veel warmer dan op het oppervlak, waar het hooguit 6000 graden is. Hoe dat kan, weet niemand zeker. Mogelijk heeft het te maken met elektromagnetische golven. De enige manier om erachter te komen, is zelf een kijkje te gaan nemen.

De Parker moet ook onderzoek gaan doen naar de zogeheten zonnewind. Dat is een stroom geladen deeltjes die de zon continu naar alle planeten, waaronder de aarde, slingert. Als die deeltjes weten door te dringen tot de dampkring van de aarde veroorzaken ze daar het noorderlicht en het zuiderlicht. Maar de deeltjes kunnen ook schadelijk zijn voor satellieten en communicatie. Ook over zonnevlammen en plasmawolken moet de Parker meer inzicht geven. Zo willen wetenschappers een beter beeld krijgen van waar de aarde en de rest van het zonnestelsel eigenlijk aan blootgesteld worden.