Hoewel veel diersoorten hun snorharen gebruiken als een soort sensoren, waren wetenschappers toch verrast door de uitkomst van hun onderzoek naar de zeezoogdieren. Ze dachten dat het gebruik van snorharen in het water veel energie zou kosten, omdat het een grotere dichtheid heeft dan lucht.

De zeehonden bleken tijdens het onderzoek vernuftig te werk te gaan. Ze gebruiken het deel van hun snuit waar hun haren klein zijn en dicht op elkaar zitten. 'Aan de hand van het aantal snorharen dat wordt aangeraakt, kunnen ze inschatten of iets groot of klein is', stelde de biologe van de Manchester Metropolitan University.