Dit zijn de vijf mooiste overwinningen van Mathieu

Met stip op één. Wie echt wil weten wat Mathieu van der Poel voelt bij een overwinning - of nederlaag - moet vooral goed naar hem kijken. Zijn tranen vertellen het verhaal, meer nog dan de woorden die hij achteraf spreekt. Van der Poel aardt naar vader Adrie, is altijd beleefd en spreekt van nature in understatements. Overigens niet te verwarren met nonchalance of minachting. Over het beslissende moment in de Ronde van Vlaanderen - de val van Julian Alaphilippe waarna hij nog 35 kilometer met Wout van Aert op kop komt - zegt Van der Poel: ,,Het was gelijk duidelijk dat we met z’n tweeën naar de sprint zouden rijden.’’

Dit lijkt een feitelijke weergave van wat is gebeurd, maar wat Van der Poel eigenlijk zegt, is dat hij en Van Aert met kop en schouders boven de rest uitsteken. Niemand in het peloton en ook niet in de achtervolgende groep met onder anderen Naesen, Bettiol, Kristoff, Degenkolb en Van Baarle, is bij machte om in de buurt te komen.

Het gevecht tussen Van der Poel en Van Aert is wat de Ronde van Vlaanderen van 2020 zo bijzonder maakt. Corona legt het openbare leven plat, zorgt voor stilte langs het parkoers, maar de twee klassiekerkoningen zijn niet te stoppen. Van der Poel en Van Aert, al rivalen sinds hun tienerjaren, eindelijk tegen elkaar op Vlaamse kasseihellingen met een millimetersprint als ultieme bonus. Wat wil de liefhebber nog meer. ,,Ik denk dat het een van mijn mooiste overwinningen is. Het is een monument en de manier waarop, daar mag ik wel heel trots op zijn.’’

Het is een typisch Van der Poel-understatement.

Het is de kroon op een ongekend voorjaar. In 2019 rijdt Van der Poel, die acht maanden eerder Nederlands kampioen op de weg is geworden, voor het eerst een wegprogramma van formaat. Zijn klasse op de fiets is al lang geen geheim meer, maar wat Van der Poel doet overtreft ieders verwachtingen. Zijn eerste wedstrijd - Nokere Koerse - eindigt na een harde val op de kasseien in een ambulance. Daarna wint hij drie keer met GP de Denain, Dwars door Vlaanderen en Brabantse Pijl. In Gent-Wevelgem en de Ronde van Vlaanderen wordt hij vierde. Dus zijn op 21 april bij de start van de Amstel Gold Race in Maastricht alle ogen gericht op Van der Poel.

Vijf kilometer voor de finish geeft niemand nog iets voor zijn kansen. Alaphilippe, Fuglsang en Kwiatkowski denken om de zege te sprinten, maar hebben - net als de rest van de wereld - buiten Van der Poel gerekend. Uit geslagen positie rijdt hij naar de kop van de wedstrijd en met een sprint XL treedt hij in de voetsporen van vader Adrie die de Amstel Gold Race in 1990 won. Nederland heeft een nieuwe wielerheld.

En uiteraard krijgt ook deze zege een voorname plek in eigen top 5 ,,Mijn mooiste zege tot nu toe. Naast of net boven het eerste WK veldrijden.’’

Want een Van der Poel-top 5 zonder zege in de cross is onbestaanbaar. Veldrijden is de eerste en grote wielerliefde van Van der Poel, die het mountainbiken zelfs als nog leuker beschouwd. Maar het is moeilijk kiezen uit de meer dan 130 crossoverwinningen van Van der Poel. In de computerkamer bij zijn ouders hangen onder meer drie regenboogtruien - Van Aert heeft er net zoveel - maar de meest bijzondere wereldtitel is toch wel de eerste in het Tsjechische Tábor.

Twee weken eerder is Van der Poel 20 jaar geworden en dat crossseizoen rijdt hij nog met regelmaat bij de beloften. Sven Nys is al jaren de grote man in de modder, naar met een onemanshow op de hellingen rond Tábor laat Van der Poel zie dat een nieuw tijdperk aanstaande is. Hij wordt de jongste wereldkampioen veldrijden ooit, 19 jaar na de wereldtitel van zijn vader Adrie. ,,Dat is echt mijn doorbraak geweest. Daarna is alles heel snel gegaan.’’

De wielerwereld had er wellicht anders uitgezien wanneer Van der Poel in 2018 geen Nederlands kampioen was geworden. Het is die rood-wit-blauwe kampioenstrui die ervoor zorgt dat Van der Poel in het volgende seizoen overstapt naar de weg. ,,Normaal gezien wilden we daar mee wachten. Maar de kans om in een nationale trui een voorjaar te laten rijden, wilde ik niet laten liggen.’’

Van der Poel rijdt op 1 juli 2018 een thuiswedstrijd. Vader Adrie komt uit Hoogerheide en is organisator en parkoersbouwer van de wereldbekerwedstrijd veldrijden in het Brabantse dorp waar Mathieu van der Poel al jaren op rij wint. De heuvelfinish op dit NK is exact hetzelfde als bij die cross.

Van der Poel is op het Nederlands kampioenschap overal. In de vroege vlucht, daarna opnieuw in de tegenaanval en in de eindsprint waar Danny van Poppel en Ramon Sinkeldam vakkundig naar plek twee en drie worden verwezen. En wat denk je dat Van der Poel een jaar geleden over die zege zegt? ,,Dat NK op de weg is een van de mooiste overwinningen tot nu toe. Omdat het in eigen streek was, maar ook door de manier waarop.’’

Het is niet de meest prestigieuze wedstrijd, maar de manier waarop Van der Poel in de slotetappe naar Geraardsbergen het complete peloton van de Binck Bank Tour op een hoop rijdt is zelden vertoond. Op 75 kilometer van de finish trekt hij ten aanval, 50 kilometer rijdt hij solo en komt alleen over de streep.

Aanvallen is zijn handelsmerk en Van der Poel is solo-specialist, maar dit was van een andere orde vertelt hij achteraf. ,,Dit was dan een van de lastigste solo’s die ik heb gereden in mijn carrière.’’

Omdat Parijs-Roubaix waarschijnlijk zal worden geschrapt beslist Van der Poel direct na de finish door te rijden naar Luik, waar hij een dag later zesde wordt in de klassieker Luik-Bastenaken-Luik. ,,Ik ben heel blij met de vorm die ik heb. De conclusie voor mij: ik ben super.’’

Wat heet: twee weken later wint Van der Poel de Ronde van Vlaanderen. De mooiste zege uit zijn carrière, maar dat kan over een paar maanden al weer anders zijn.