Door Thijs Zonneveld

En toen, na twee hoogtestages, twee grote rondes, twee etappe­zeges en twee tweede plaatsen in het eindklassement, was het op. Het lichaam van Tom Dumoulin vond het genoeg geweest. De dag nadat hij in Parijs over de kasseitjes van de Champs-Élysées was gestuiterd, werd hij ziek. En niet zo’n beetje ook.

Het zegt iets over wat hij dit seizoen van zichzelf vroeg. De Giro én de Tour achter elkaar, het leek gekkenwerk. Zijn ploeg noemde het een experiment. Hijzelf weigerde het zo te noemen, al wist hij ook niet hoe hij zou reageren op twee grote rondes achter elkaar. Het zat er dik in dat hij in de derde week van de Tour in elkaar zou storten, maar het gebeurde niet. Behalve een podiumplek leverde het hem een schat aan data op. En hij is bereid om die data te delen. Met uitzondering van zijn tijdritten, want daaruit kan de concurrentie te veel waardevolle informatie over aerodynamica afleiden.