Op de Picón Blanco, een bergtop in de Spaanse binnenlanden rond Burgos, was gisteren een raketlancering. Het gebeurde omstreeks half vijf plaatselijke tijd. Ooggetuigen meldden dat er sprake was van een enorme explosie. Ettelijke uren later hing er op de plaats van lancering nog altijd de geur van verbrand rubber.

Op papier reden gisteren honderdzevenenveertig renners een wielerkoers, in praktijk was het een onemanshow. Of beter: een oneboyshow. Een jochie van 20 deed in de laatste kilometers van een col van de buitencategorie een raket na. Met succes. Zelden een betere imitatie gezien. Hij vloog. Nondeju, hij vlóóg.

Remco (ik blijf erbij dat de voornaam Eddy beter bij hem zou passen, maar daar dachten zijn ouders blijkbaar anders over) Evenepoel blies zijn concurrenten uit zijn wiel zoals je de kaarsjes op een verjaardagstaart uitblaast. Eén keer ffffffffffffft en het was donker in de benen van Valverde, Yates, Carapaz, Landa en al die anderen.