Wereldkampioen stierf in koers die hij niet wilde rijden: ‘Toen ik zijn kist droeg, ging ik kapot’

15 maart 1971. Jean-Pierre ‘Jempi’ Monsére pikt vier dagen voor Milaan-San Remo nog snel even de kermiskoers in Retie mee. Halverwege laat de 22-jarige wereldkampioen zich zakken naar de laatste plaats in de kopgroep. Hij kijkt even achterom en knalt op een stilstaande auto. Monseré, die zeven maanden eerder de wereldtitel greep in Leicester, overleeft de klap niet. 

Boezemvriend Roger De Vlaeminck zit die dag mee in de kopgroep. ,,Dat was zo’n rare slag”, klinkt het vijftig jaar later aan de telefoon. ,,We knepen allemaal onze remmen dicht en keerden terug. Toen we Jean-Pierre op de grond zagen liggen, hadden we direct door dat het niet goed was. We kregen allen tranen in de ogen...”

En dan te bedenken dat Monseré helemaal niet van plan was om in Retie te koersen. ,,Mijn broer Erik of ik stelde Jean-Pierre voor om te gaan trainen in Retie, met oog op Milaan-San Remo. Maar daar had hij geen zin in”, vertelt De Vlaeminck. ,,Een beetje later raakte hij toch overtuigd, en dan zakten we met ons drieën - in de auto van Jean-Pierre - af naar de kermiskoers.”

,,We reden met zeventien renners weg uit het peloton. En toen we in de kopgroep zaten, waren Jean-Pierre en ik van plan om af te stappen. We hadden genoeg getraind.” Enkele minuten voordat de twee willen opgeven, verongelukt Monseré. ,,Ik denk nog vaak aan het ongeluk”, zucht de Vlaeminck. ,,Na de koers moesten we ook nog eens in zijn auto naar huis rijden. Zonder Jean-Pierre. Heel raar.”

De Vlaeminck herinnert zich de begrafenis nog goed. ,,Toen ik zijn kist droeg, ging ik helemaal kapot. Voor het eerst moest ik écht wenen om zijn dood. Dat er veel volk aanwezig was? Verschrikkelijk. Ik denk meer dan 20.000 man. Jean-Pierre was een heel geliefd persoon. Hij kon met iedereen opschieten en nam het op voor gehandicapte mensen. Een heel goede jongen.”

Vijf jaar later slaat het noodlot opnieuw toe ten huize Monseré. Zoon Giovanni laat op bijna identieke wijze als zijn vader het leven. In een regenboogtrui - en op het koersfietsje dat hij had gekregen voor zijn eerste communie - wordt de 7-jarige zoon van Jempi aangereden. Giovanni is op slag dood.