Even wat anders doen van levensbelang voor mantelzorgers: ‘Ik vind het heerlijk’

De Mantelzorgsalon vindt elke laatste maandag van de maand plaats in de Buurtkamer van Mijdrecht. Onder begeleiding van vrijwilligers komen mantelzorgers samen voor een steeds wisselende activiteit. Het aantal bezoekers ligt meestal rond de vijftien.

Er is slechts één man. Theo Kooijman (80) uit Vinkeveen. Hij was meer dan dertig jaar mantelzorger voor zijn vrouw, die parkinson had. Een verwoestende ziekte. ,,Aan parkinson zelf ga je niet dood”, zegt hij. ,,Maar je wordt wel steeds afhankelijker van je omgeving. De laatste jaren woonde mijn vrouw in een verpleeghuis. Tweemaal per week haalde ik haar naar huis. Totdat ook dat niet meer ging. Toen kwam ze nog maar een keer per week. Maar ook dat is niet meer. Het is alweer bijna twee jaar geleden dat zij overleed...”

Kooijman is emotioneel als hij zijn verhaal doet. Dat hij maandelijks bij de Mantelzorgsalon terecht kan, betekent veel voor hem. ,,Hier heb ik afleiding”, zegt hij. ,,Ik ben er even uit. De zorg voor haar was verschrikkelijk zwaar en tegelijkertijd mis ik het enorm. Het is heel dubbel.”

Naast de Mantelzorgsalon bezoekt Kooijman wekelijks de mondharmonicaclub in Wilnis. Terwijl hij hierover vertelt, vist hij zijn harmonica uit zijn jaszak en begint te spelen. Tot groot plezier van de overige aanwezigen. ,,Zo ben ik”, zegt hij. ,,Ik heb een heel klein hartje, dus soms zijn er tranen, maar er moet ook veel gelachen worden. En het mooie is, dat hier voor alle emoties ruimte is.”

Aan de andere kant van de tafel versiert een vrouw haar koeken met glazuur en bosbessen. ,,Ik zorg voor mijn man”, vertelt zij. Ze wil liever niet met haar naam in de krant. ,,Mijn man wordt dement. Dat is verschrikkelijk. Hoewel ik er steeds meer over leer en steeds beter mee om kan gaan, vind ik het heel erg zwaar.’’

Eens per maand bezoekt zij de Mantelzorgsalon. Haar dochter neemt dan de zorg waar. ,,Meestal hebben we het niet over onze thuissituaties”, vertelt de vrouw. ,,We zijn er allemaal even uit. Weg van onze dagelijkse beslommeringen. Die kunnen we hier even helemaal vergeten. Het gaat ook niet om de activiteiten die we doen. Gewoon even weg zijn is al heel fijn.”