Deze bloemen en planten zijn onruststokers, maar blijf kalm: er vallen niet snel slachtoffers

eigen tuin eerstSnoeien, stekken, planten, verpotten, zaaien en schoffelen. Tuingoeroe Romke van de Kaa helpt met zijn wekelijkse rubriek een handje. Zeker als je stress van je af probeert te schudden in de tuin heeft hij wel wat adviezen.

Romke van de Kaa > 28-05-20, 19:00

De tuin als medicijn: die uitdrukking kennen we. Maar niet alle tuiniers komen tot rust tussen hun planten. Niet alleen mondkapjesverkopers profiteren van de corona-epidemie. De omzet van de supermarkten neemt toe, evenals de verkoop van alcohol. Tuincentra kunnen de drukte niet aan, en ook schijnen veel mensen meer te lezen. Tuinieren en lezen komen samen in een boek dat deze maand uitgebreid in de pers werd besproken: Tuinieren voor de geest, met als ondertitel Hoe we gelukkiger worden van zaaien, wieden en snoeien. De timing had voor dit boek niet beter gekund.

Psychiater

Het is geschreven door Sue Stuart-Smith, een Britse psychiater. Zij heeft de mazzel getrouwd te zijn met Tom Stuart-Smith, op dit moment een van de meest getalenteerde tuinarchitecten in Engeland. Hij staat aan het hoofd van Tom Stuart-Smith Ltd, een bureau voor tuin-en landschapsarchitectuur waarbij hij leiding geeft aan veertien mannen en vrouwen.

Samen richtten Sue en Tom dit jaar op hun eigen terrein een moestuin en een kwekerij op waar probleemjongeren en mensen die lijden aan depressie of anderszins in de knoop zitten de heilzame werking van tuinieren kunnen ondergaan.

Wetenschap

Sue Stuart-Smith is geen zweverige zielenknijpster. Ze toont op wetenschappelijke wijze aan dat tuinieren de hartslag en bloeddruk verlaagt en ons autonome zenuwstelsel op gunstige wijze beïnvloedt. Nieuw is dit alles natuurlijk niet, want tuinieren als therapie bestaat al langer dan een eeuw. Toch is de boodschap van Tuinieren voor de geest welkom: wied je eigen tuintje en ervaar daardoor minder stress. De tuin als medicijn.

Met deze hooggestemde gedachte in mijn hoofd open ik op maandagochtend mijn mailbox. 'Help, Romke. Een tijd geleden kreeg ik van een kennis een stekje van een Tradescantia. Nu staat mijn hele tuin vol. Hoe kom ik ervan af?' 'Wieden', luidt mijn strenge advies, waarop ik per kerende mail het antwoord krijg: 'Jammer, ik had gehoopt op een soort vaccin.'

Een andere correspondent: 'Voor het eerst dit voorjaar komt na het snoeien van mijn passiebloem een vloeistof uit de uiteinden van de takken. Wat kan dit zijn en is er iets aan te doen?' Ja, dat heb je als je te lang wacht met snoeien in het voorjaar. Dan is de sapstroom allang op gang en gaat de plant 'bloeden'. Geruststellend meld ik dat die bloeding zelden fataal afloopt.

Een derde is hevig geschrokken omdat hij de giftige waterscheerling in zijn tuin heeft ontdekt. Kan hij de plant zonder gevaar voor eigen leven verwijderen? Ik schrijf: 'Geen paniek. Het lelietje-der-dalen is ook dodelijk giftig. Het staat in veel tuinen, maar er vallen zelden slachtoffers.'

Blijf kalm en leest u allemaal het boek van Sue Stuart-Smith.