RodeRik, een Ford Transit uit 1977, is eigenlijk oranje. Hem opnieuw spuiten zou een kostbare operatie worden, daarom kreeg hij een beschermende plaklaag op de zijkanten aangemeten. De bloemetjesprint op die wrap is een kopie van het behang van Tante Toos, een familielid uit de campertak van de Drentse verhuuronderneming Tralaluna. Bijna het gehele interieur, van de föhn tot de picknickkist, is geheel in de lijn van de jaren 70 bruin of oranje. Alleen het etui in het dashboardkastje met pin-upprint valt uit de toon. De chromen bumper, wieldoppen en raamhendeltjes blinken als nieuw. De originele handleiding van de Ford Transit gebiedt regelmatig oppoetsen met - jawel - een wollen doek.

Voorzichtig rijd ik weg, en al snel ontdek ik: dit is andere koek dan gewoon in een auto toeren. Al snel hoor ik achter mij sleutels van een haakje vliegen. Als RodeRik met nog geen 40 kilometer per uur over een drempel rijdt, zie ik een spiegel vervaarlijk aan zijn spijker slingeren. Later blijkt dat die sleutels nodig zijn voor het aansluiten van de gasflessen, gelukkig vind ik ze terug. De kopjes, glazen en het bestek rinkelen uitbundig in hun houten kastjes. ‘Leg de kopjes zoveel mogelijk plat en dek ze toe met een doek’, staat op het lijstje met campertips. Goed idee!

Martin en Manilde Matthijsse verhuren sinds 2012 opgeknapte camperbusjes en caravans. Ze hebben het vaak genoeg gezien: haastige gasten die denken met 60 kilometer per uur wel even een hobbel over te kunnen gassen. Bleek aan het einde van de reis wéér een glas te zijn gesneuveld.