Jolanda droomt nog elke nacht van haar verdwenen kaketoe Roza

,,Ik zie beelden. Dat ze lekker thuis zit. Maar ook dat ze in een donker hok zit. Enge beelden. In ieder geval leeft ze nog, in mijn dromen. Ik droom ook dat ik haar zoek. Sinds haar verdwijning staat alles in het teken van Roza. Het beheerst mijn leven volledig, nu.  Als ik naar haar foto kijk, word ik al emotioneel."

Ze wrijft een traan uit haar ooghoek. Loopt naar de voorkamer, die helemaal getransformeerd is tot verblijf voor haar vogels. Aan één wand grote vogelkooien. Papegaaien Lorre en Pino vliegen rond. 

,,Een paar keer een melding dat ze ergens gehoord was. Op 8 augustus een melding met foto via Messenger op Facebook. Ik herkende haar gelijk. Het was Roza. Ik kreeg de foto van een klant van een café. De eigenaresse had hem gekregen van een visser en hem naar die klant doorgestuurd. De eigenaresse wilde niet zeggen hoe hij heette; dat wilde de visser niet. Ik mocht ook geen pamflet in het café hangen met een oproep. Eigenlijk wilde ze er verder niets meer mee te maken hebben."

,,Het wordt nog vreemder. Een week later, 17 augustus, vertelden vrienden me dat bij Amivedi weer een oproep om Roza te vinden stond. Alleen, die was niet van mij. Iemand heeft tekst gekopieerd van de flyers die ik heb rondgedeeld in Sas van Gent, Westdorpe en Sluiskil. Of van de oproep die ik op Facebook plaatste.  Mijn telefoonnummer stond er ook bij. Maar het signalement van Roza was aangepast! Het klopte niet meer!"

,,Een tweejarige, rozegrijze kaketoe, ter grootte van een tortelduif. Geknipt aan beide vleugels. De buitenste slagpennen waren volgroeid, misschien nu de derde en vierde ook. Ze draagt een oranjerode, afgesleten ring aan haar rechterpoot met een code erop. Ik hoop zo dat iemand haar ziet. Ik mis mijn meisje ontzettend."