Op dertienjarige leeftijd een afstand van vijftien kilometer hardlopen is al een prestatie op zich. Als je de afstand aflegt zonder ook maar iets te kunnen zien, kunnen we spreken van een wereldprestatie. Senna Catseman uit Oostburg hoopt het morgen voor elkaar te krijgen. Samen met drie klasgenoten van de Sint Bavo basisschool vormt hij een van de vele teams die meedoen aan een speciale Roparun voor basisscholen door Zeeuws-Vlaanderen. 

Deze editie is een variant op de grote Roparun, een estafetteloop van Hamburg en Parijs naar Rotterdam. Verschillende teams leggen hierin samen de afstand van in totaal 500 kilometer af. Het doel is om zoveel mogelijk geld op te halen voor mensen met kanker. Voor Senna en zijn familie een evenement met een speciale betekenis. 

,,Toen Senna bijna vier jaar was, kwam echter het vreselijke bericht dat de tumor weer gegroeid was'', vervolgt Danny. ,,Senna zou ook de laatste dertig procent kwijtraken. Daar sta je dan, met een jongetje van bijna vier dat blind wordt.''

Wat volgde was en is een periode met de nodige hobbels voor het gezin, dat ook nog bestaat uit vader Angelo en dochter Noa (15). Met zijn energie en positieve instelling weet Senna zich hier prima doorheen te slaan. ,,Ik sport heel graag. Twee keer in de week doe ik aan judo. Daarin heb ik nu bijna de blauwe band gehaald. Ook zit ik op scouting en speel ik sinds een jaar keyboard. En straks dus natuurlijk de Roparun. Vorige week heb ik voor het eerst meegedaan aan een hardloopwedstrijd. Daar werd ik negende van de zestien.''

Bij die hardloopwedstrijd werd Senna begeleid door Fleur Nees, zijn begeleidster. Bij de Roparun fietst moeder Danny de hele route mee. ,,Natuurlijk, het is een eindje, maar ik doe het maar al te graag voor Senna. We doen er alles aan om hem zo normaal mogelijk te laten functioneren en zijn daarbij veel dank verschuldigd aan de Sint-Bavo school.''

Volgend jaar gaat Senna ook naar een reguliere middelbare school, het Zwin college in Oostburg. Of hij er zin in heeft? ,,Het liefst zou ik elke dag naar school gaan, haha. Spannend vind ik het natuurlijk wel een beetje. De afgelopen tijd ben ik al een paar keer de route op de nieuwe school gaan verkennen, met mijn stok. Het liefst zou ik zonder dat stomme ding lopen. Het benadrukt zo dat ik blind ben. Want weet je, vaak vergeet ik gewoon dat ik niks kan zien.''