De Twentse hakken staan in het zand. Er zijn loopgraven, prikkeldraad, een mijnenveld. „Ik zag mijn kinderen niet”, zegt de moeder, die tevens de verdachte in deze zaak is. „Nou, hoe ga je daar mee om? Op 16 december ben ik naar hun huis gegaan. Om te kijken wat voor opleiding ze volgen, om te zien hoe het met ze gaat. Ik had een kerstenvelopje mee. Nou, ik denk dat ik nog geen acht minuten binnen ben geweest. Echt fijn was het niet.”